آئین نامه چگونگی تشکیل، حدود وظائف و اختیارات و چگونگی عملکرد انجمنهای صنفی و کانونهای مربوطه

موضوع تبصره (5) ماده «131» قانون کار جمهوری اسلامی ایران به شماره 176477/ت 37292 ک مورخ 08/08/1389

بسمه تعالی

وزارت کار و امور اجتماعی

وزیران عضو کارگروه تصویب نامه شماره 72884/ت 34452 ه مورخ 09/11/1384 به استناد تبصره (5) ماده (131) قانون کار - مصوب 1369 - و با رعایت تصویب نامه یاد شده، آیین نامه چگونگی تشکیل، حدود وظایف و اختیارات و نحوه عملکرد انجمنهای صنفی و کانونهای مربوط را به شرح زیر تصویب نمودند:

آیین نامه چگونگی تشکیل، حدود وظائف و اختیارات و چگونگی عملکرد انجمنهای صنفی و کانونهای مربوطه

فصل اول - چگونگی تشکیل انجمن های صنفی و کانون های مربوط

ماده 1- در اجرای ماده (131) قانون کار جمهوری اسلامی ایران  مصوب 1369 به منظور حفظ حقوق و منافع مشروع و قانونی و بهبود وضع اقتصادی کارگران و کارفرمایان که خود متضمن حفظ منافع جامعه نیز است، کارگران مشمول قانون کار و کارفرمایان هر حرفه یا صنعت می توانند با رعایت مقررات قانونی و این آیین نامه مبادرت به تشکیل انجمن صنفی نمایند.

ماده 2- کمترین حد نصاب لازم برای تشکیل انجمن صنفی کارگری در سطح کارگاه ده نفر و در حرفه یا صنعت، حداقل پنجاه عضو از حرفه یا صنعت مربوط در قسمتی از شهرستان تا سراسر استان می باشد. انجمن صنفی کارفرمایی، با عضویت دست کم ده شخص حقیقی یا حقوقی (کارفرما) شاغل در آن حرفه یا صنعت در حوزه جغرافیائی مورد درخواست در قسمتی از یک استان تا سراسر کشور تشکیل می شود.

تبصره 1- چنانچه در سطح یک استان به لحاظ عدم کسب نصاب یاد شده در یک حرفه یا صنعت خاص، انجمن صنفی کارفرمایی قابل تشکیل نباشد، جهت فراگیر نمودن آن، می توان انجمن صنفی حرفه یا صنعت خاص را با توجه به تقاضای کارفرمایان شاغل در استانهای مورد نظر با نظر وزارت کار و امور اجتماعی در حوزه جغرافیائی فراتر از استان تشکیل داد.

تبصره 2- درصورتی که علی رغم رعایت تبصره (1)، نصاب تشکیل انجمن صنفی کارفرمائی در سطح یک حرفه یا صنعت وجود نداشته باشد، وزارت کار و امور اجتماعی نظر نهایی در خصوص امکان تشکیل انجمن صنفی مورد نظر را اعلام می نماید.

تبصره 3- عضویت کارگران و کارفرمایان به اعتبار شغل و فعالیتهای مختلف در انجمنهای صنفی کارفرمایی یا کارگری متفاوت مجاز است ولی نمی توانند در بیش از یک انجمن صنفی کارفرمایی یا کارگری به عنوان رئیس هیأت مدیره یا دبیر انتخاب شوند.

تبصره 4- تعداد اعضای هیأت مدیره انجمنهای صنفی کارگری در سطح کارگاه متناسب با تعداد اعضای انجمن صنفی، به شرح زیر خواهد بود:

از 10 تا 150 نفر، 3 عضو اصلی و 2 عضو علی البدل

از 151 تا 500 نفر، 5 عضو اصلی و 2 عضو علی البدل

از 501 تا 1000 نفر،7 عضو اصلی و 2 عضو علی البدل

از 1001 تا 5000 نفر، 9 عضو اصلی و 3 عضو علی البدل

5001 نفر و بالاتر، 11 عضو اصلی و 3 عضو علی البدل

ماده 3- به منظور هماهنگی در انجام وظائف محول شده و قانونی، انجمن های صنفی هر حرفه یا صنعت یک استان می توانند مطابق این آئین نامه نسبت به تشکیل کانون انجمن های صنفی آن حرفه یا صنعت در آن استان اقدام نمایند.

تبصره 1- کانونهای انجمن های صنفی حرفه یا صنعت خاص در استانها از اجتماع نمایندگان دارای حق رأی هیأت مدیره حداقل پنج انجمن صنفی مربوط تشکیل می شود.

تبصره 2- در شرایطی که به لحاظ محدودیت یک حرفه یا صنعت خاص، امکان تشکیل کانون مربوط در استان میسر نباشد، انجمن های صنفی حرفه یا صنعت خاص می توانند با تجمیع استانهای دارای حرفه یا صنعت مذکور، فقط یک کانون سراسری تشکیل دهند.

تبصره 3- انجمن های صنفی حرفه یا صنعت خاص با توجه به تعداد اعضای خود، نمایندگان موضوع تبصره (1) را به مجمع عمومی کانون معرفی می نمایند.

ماده 4- کانون انجمن های صنفی حرف یا صنایع استان توسط نمایندگان معرفی شده از سوی کانونهای حرفه یا صنعت خاص استان مربوط  با توجه به تعداد انجمن های صنفی عضو، حداکثر به تعداد سه نماینده از هر کانون، طبق اساسنامه کانون حرف یا صنایع استان و نمایندگان معرفی شده از سوی انجمنهای صنفی که کانون مربوط را تشکیل نداده اند، تأسیس می شود.

تبصره - تا زمانی که در یک استان کانونهای حرفه یا صنعت خاص تشکیل نشده باشد، انجمن های صنفی استان می توانند با توجه به تعداد اعضا که در اساسنامه کانون حرف یا صنایع استان مشخص خواهد شد، نمایندگان خود را به مجمع عمومی کانون حرف یا صنایع همان استان معرفی نمایند.

ماده 5- کانون انجمن های صنفی هر استان از نمایندگان کانون انجمن های صنفی حرف و کانون انجمن های صنفی صنایع استان با توجه به تعداد اعضا و طبق اساسنامه کانون استان تشکیل می شود.

تبصره 1- تا زمانی که در یک استان، کانونهای انجمنهای صنفی حرف یا صنایع استان تشکیل نشده باشد، انجمن های صنفی استان می توانند با توجه به تعداد اعضا طبق اساسنامه کانون انجمنهای صنفی استان، نمایندگان خود را به کانون استان معرفی یا به عضویت آن درآیند.

تبصره 2- تعداد پنج نفر از نه اعضای اصلی و دو نفر از چهار نفر اعضای علی البدل هیأت مدیره کانون استان از بین اعضای مجمع عمومی کانون استان که در بخش صنعت شاغل هستند، انتخاب می شوند و باید نسبت فوق همواره محفوظ بماند.

ماده 6- کانون های عالی انجمن های صنفی کارگری یا کارفرمایی کشور (کانون عالی کارگران یا کارفرمایان کشور) توسط هیأت مدیره کانونهای انجمن های صنفی کارگری یا کارفرمایی حداقل یک دوم استانهای کشور با توجه به تعداد انجمنهای صنفی دارای اعتبار موجود در استان، حداکثر به تعداد نه نماینده طبق اساسنامه کانون عالی تشکیل می شود.

تبصره 1- انجمنهای صنفی کارفرمایی که حوزه فعالیت آنها فراتر از یک استان است، می توانند به عضویت کانون عالی کارفرمایان درآیند.

تبصره 2- تا زمانی که در یک استان کانون استان تشکیل نشده باشد، انجمنهای صنفی همان استان، با توجه به نسبت مندرج در ماده (6)، نمایندگان خود را انتخاب و به مجمع عمومی کانون عالی کارگران یا کارفرمایان کشور معرفی می نمایند.

تبصره 3- تعداد 5 نفر از 9 نفر اعضای اصلی و 2 نفر از 4 نفر اعضای علی البدل هیأت مدیره کانون های عالی انجمنهای صنفی کارگری یا کارفرمایی، از بین اعضای مجمع عمومی کانون عالی که در بخش صنعت شاغل هستند ، انتخاب می شود و باید نسبت فوق همواره محفوظ بماند.

ادامه مطلب در بخش دوم